Alamat

Image by Pinoy Photographer

Kung medyo matagal niyo nang sinusubaybayan ang aking vlagey, malamang ay nabasa niyo na ang kaisa isa kong love story. At dahil matagal na 'yon, susundan ko 'yan ng isang kahibangan. Nangyari din noong college ako, year 2004 o 2005.

ISP Bonanza pa ang connection ko sa virtual world. Kapag walang pasok, chat magdamag ang gawa ko at sinusulit ang free surf from 12 AM to 8AM. Friendster, MySpace, YM, mIRC at pixelated web cams pa ang uso noon. Sa isang college room ko naka-chat si Claudine, isang ladlad na beki like me. Nag-aaral sa isang rich and famous university in Taft, Manilaaah! Nagpalitan kami ng Friendster account at in-add ang isa't isa. Nagkwento na siya tungkol sa crush niya sa school. Seatmate niya sa isang subject. Malinis daw, gwapo, at may sense kausap. Siyempre na-curious watashi kung ano ang itsu so may I ask ko kung may Friendster din. Pinadala niya sa akin ang email ni lalaki at pagkakita sa kanya, tumibok-tibok ang batambatang puso ko. Dahil type ko siya, nag-send ako ng friend request. Tuwang tuwa ang byuti ko nang i-accept niya. Nagkaroon ako ng full access sa account niya, binasa ang profile at testi ng friends niya. Inaraw-araw ko ang pagbisita pero wiz akiz nagsesend ng message o naglalagay ng testi at baka maparatangan akong FC (feeling close). Chine-check ko din ang Bulletin Board in case na mag-post siya. Hindi doon natapos ang todong kahibangan ko kaya lahat ng piktyuraka niya, sinave ko sa computer. Ginawang screen saver while playing sa background ang Fall For You ni Nina. Inedit ang pictures sa Photoshop at pinagpi-print hanggang sa maubos ang ink ng printer. Pagbukas ng wallet ko, picture niya ang una mong masasight. Nang magkaroon ang buong college namin ng bonggang seminar sa Island Cove, wit ko forget to bring his picture na dinikit ko sa gilid ng kama. Knows siya ng college friends ko. Mga adik kasi kami noon sa internet kaya okay lang sa kanila.

Isang araw, pagbukas ko ng Friendster, hindi ko na siya mahagilap sa friend's list ko. Nag-panic ang kalooban ko. Sinearch ko siya by name at nakitang di na kami connected. Araaay! Na-depress ang byuti ko. Why oh why niya akiz unfriend? Siyempre 'di ko pa naiisip na hindi naman talaga kami magkakilala at may karapatan siyang magbura kung sino ang gusto niya. Basta for me, krimen ang ginawa niya. He killed my heart. Send ako sa kanya ng message. 'Di ko na maalala 'yung exact words pero parang nagsasaad na 'katulad din pala siya ng iba'. Ang drama! Nagreply naman siya pero 'di ko na rin maalala. Basta hindi lalagpas sa limang English words 'yun. Nagtapos ako sa kolehiyo na siya ang laman ng aking puso. NAKS! Lakas maka-Kim Chiu.

Nagsimula akong magtrabaho at kasabay ng paglipas ng araw eh ang paglipas ng kahibangan ko sa kanya. Nag-mature sa buhay at naging priority ang pagkayod para sa pamilya.

Fast forward. Kahapon ay nagkita kami ni superfriend Chari sa Trinoma para magliwaliw. Sobrang dami ng utaw dahil sa meet and greet session nina Siwon at Donghae. Nagkalat ang K-Pop fans everywhere kaya we decided na sa SM North na lang gumala. Habang naglalakad sa overpass na nagkokonekta sa dalawang mall, napalingon ako sa aking kaliwa at may nakitang pamilyar na mukha. Shit! Si Antonio. Si Antonio nga! Ay! Binanggit ko ang name. Dapat secret pero sige 'di ko na pipindutin ang backspace. Siya 'yung kinukwento ko sa taas and after so many years, nakita ko rin siya in person. Ang gwapo pala talaga niya! Nakasuot siya ng grey shirt na may malaking numero sa harap in yellow print. Meron din siyang silver necklace. Nagmamadali siyang maglakad. Wala pa yatang 10 seconds 'yun pero tuwang tuwa ako. Not because hibang pa akez pero dahil sa wakas ay nakita ko ng malapitan ang lalaking naging parte ng dalaginding days ko.

At dito nagtatapos ang alamat ni Maryang Makafeeling.